انتقاد فرزند شهید منا

معمولاً وقتی سخن از دلایل کاهش فرزندآوری به میان می‌آید، پاسخ‌ها سریع به سمت مشکلات معیشتی و اقتصادی می‌رود و به‌طور کلیشه‌ای تصور می‌شود دلیل اصلی اقتصادی است. بر همین اساس است که در پاسخ هم مشوق‌های اقتصادی به‌صورت پررنگی تجویز می‌شود و اصلاً بخش قابل‌توجهی از قانون جوانی جمعیت هم با همین نگاه تدوین و تصویب شد. نگرش‌سنجی‌ها و پیمایش‌های اجتماعی البته چیز‌های دیگری هم می‌گویند که باید دیده و شنیده شود. میل به فرزندآوری در خانوار‌های کمتر برخوردار اتفاقاً بیشتر از خانواده‌های متوسط و بالاتر است و سطح اقتصادی افراد با تمایل‌شان به فرزندآوری نسبتی عکس دارد. حتی اگر شهودی هم به جامعه نگاه کنیم در مناطق محروم‌تر جامعه تعداد فرزند بیشتری در خانواده‌ها مشاهده می‌شود و در مقابل، در مناطق مرفه و برخوردارتر مصادیقی، چون تجرد قطعی یا نگاهداری حیوان خانگی به‌جای تشکیل خانواده یا فرزندآوری بیشتر مشاهده می‌شود. نمی‌توان انکار کرد که بخشی از مردم مایلند فرزندان بیشتری داشته باشند، اما ترس از فقر (واهی یا واقعی) مانع‌شان می‌شود، اما دیگر این واهمه پدیده غالب یا مانع اصلی فرزندآوری نیست. اساساً با پدیده‌ای پیچیده و ذوابعاد مواجهیم که اتفاقاً بار فرهنگی اجتماعی آن بیش از مؤلفه‌های اقتصادی است. در واقع شاهد موجی از تغییرات عمیق، اما تدریجی در «سبک زندگی» و «ذائقه اجتماعی» هستیم که یکی از مصادیق آن کاهش تمایل به تشکیل خانواده یا فرزندآوری است. وضعیت رشد منفی جمعیتی در بسیاری از کشور‌های غربی (که اتفاقاً از کشور‌های ثروتمند جهان محسوب می‌شوند) نیز به‌خوبی واقعیت‌ها را نشان می‌دهد.اصل این پدیده در واقع «جهانی‌سازی ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی» است که در سه دهه گذشته به کمک رسانه‌های جهانی و انتقاد فرزند شهید منا...

در این چند روز که از شهادت رئیس‌جمهورمان می‌گذرد بسیار از ویژگی‌های اخلاقی او گفته شد و البته هرقدر هم گفته شود باز حق مطلب ادا نمی‌شود. شاید بتوان در یک کلام این‌ها را در دو گزاره خلاصه کرد که شهید آیت‌الله رئیسی مصداق بارزش بود؛ «مرنج و مرنجان». این دو توصیه که از دیرباز مورد تأکید استادان اخلاق بوده، در سلوک افراد وارسته و خودساخته نمایان می‌شود، اما وجود چنین خصائلی در یک سیاستمدار عالی‌رتبه مستقر در قدرت حقیقتاً بسان «دُر نایاب» است. این کارگزار ارشد اجرایی حتی ذره‌ای بر رنجاندن مردمش راضی نبود و تمام هم‌وغم خود را معطوف به حل مشکلات آن‌ها کرد. حتی نحوه شهادتش نیز گواهی بر این ویژگی رفتاری و اخلاقی‌اش است. به روایت‌های مربوط به روز شهادت بنگرید. حتی در زمان افتتاح یک پروژه فراملی حواسش به روستاییان و کارگران مجاور است و چه‌بسا همین دغدغه است که پرواز آیت‌الله رئیسی را به تأخیر می‌اندازد و آنچه نباید، رخ می‌دهد. کارنامه مدیریتی او در دولت، هرچند کوتاه بود، اما مملو از تلاش خستگی‌ناپذیری بود که دوست و دشمن بدان معترفند. اما خصلت دیگر این شهید عزیز نیز کم‌نظیر بود. از همان انتخابات سال ۱۳۹۶ که رقبایش بهانه‌ای برای نقد او نمی‌یافتند و به تهمت، تمسخر و توهین روی آوردند و البته اخلاف‌شان در انتخابات ۱۴۰۰ همین رویه را در ابعادی بیشتر در پیش گرفتند، مواجهه او با این بداخلاقی‌ها، درس‌آموز بود. حتی پس از انتخابات نیز از این بداخلاقی‌ها دست برنداشتند و البته تکیه او بر صندلی ریاست جمهوری هم موجب نشد که در پی انتقام از آن‌ها برآید. گو اینکه با بردباری در برابر این ناملایمات و بی‌انصافی‌ها بر مراتب رشدیافتگی خود می‌افزود و توشه‌ای فراهم می‌آورد که پروازش را تسریع کند.&nb انتقاد فرزند شهید منا...

ثبت‌نام نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم به پایان رسید و ۸۰ نفر از کسانی که خود را لایق کسب این مسئولیت می‌دانستند، نام‌نویسی کردند. ناگفته پیداست این حجم از احساس تکلیف برای نامزدی سیاسیون در انتخابات ریاست جمهوری طبیعی و حضور نهایی همه آنان امکان‌پذیر نیست. در خصوص ریشه‌های چنین پدیداری باید در مجالی مستوفا به تحلیل پرداخت، اما واقعیت‌هایی، چون فقدان احزاب مؤثر و کارآمد و نیز سامانه‌های ائتلافی و البته ضیق وقت در انتخابات کنونی بر این مسئله مؤثر بوده است. رهبر معظم انقلاب از شخصیت آیت‌الله شهید رئیسی به‌عنوان رئیس‌جمهوری «جامع‌الاطراف» نام بردند. این موضوع در سیره مدیریتی و نوع تعامل او با نخبگان سیاسی گوناگون نیز مشهود بود. چنان که در دولتش از طیف‌های متنوع فکری و سیاسی معتقد به انقلاب اسلامی بهره جست و حتی برخی رقبای انتخاباتی‌اش را نیز به کابینه‌اش دعوت کرد. این روش مدیریتی علاوه بر آنکه اخلاقی و انسانی است، موجب هم‌افزایی در کار و افزایش توان و کارآمدی مدیریت می‌شود که در آینده نیز حتماً باید ادامه یابد. اما آیا نامزد‌های انتخابات چهاردهم هم به این سیره مدیریتی شهید رئیسی وفادار هستند یا مایلند مدیران دولت خود را از دایره ضیق اطرافیان و مریدان خود انتخاب کنند؟ ازاین‌رو به نظر می‌رسد اکنون مهم‌ترین پرسشی که هر نامزد نهایی انتخابات باید بدان پاسخ دهد آن است که تا چه میزان حاضر به همکاری با رقبا و سایر نخبگان سیاسی معتقد به انقلاب، اما خارج از حلقه اطرافیان خودش است؟ ممکن است در مقام پاسخ بسیاری از نامزد‌ها چنین بگویند که «بله ما به حلقه خود محدود نمی‌شویم و حاضریم با دیگران کار کنیم!»، اما این پاسخ کوتاه و کلی کافی نیست و باید در عمل هم این ادعا را ثاب انتقاد فرزند شهید منا...